پنجشنبه ۰۹ فروردین ۱۴۰۳

x بستـــن

مسئله‌ی آگاهی از غیب و امکان آن از نگاه مفسران

چکیده

از یک‌سو آیاتـی از قـرآن کریم بـر اختصاص علم‌غیب به خداوند دلالت دارد و از سوی دیگر، آیاتی از افاضه علم‌غیب به انبیا و دیگران خبر می‌دهد. مـفسران در پاسخ به این دوگانگی، با توجه دادن به این نکته که متبادر از علم‌غیب در عصر رسـالت و بعد از آن، علم ذاتی بـوده، نـه علم عرضی، و ادعای آگاهی از غیب مترادف با ربوبیت بوده است، تأکید نموده‌اند که بی‌شک میان خداوند و بندگان ـ در هر جایگاهی که باشند ـ تفاوت بسیاری وجود دارد. ازایـن‌رو شایسته نیست گمان شود که انبیا در صـفت علم، شریک خداوندند و علم‌غیب داشتن انبیا نوعی شرک و غلو به‌حساب می‌آید؛ زیرا اوصاف این دو علم مختلف است. آگاهی انبیا و دیگران از غیب منافاتی با اختصاص علم‌غیب به خداوند سبحان ندارد؛ چراکه علم الهی بـالاصاله، اسـتقلالی و غیر متکی به غیر می‌باشد؛ ولی این آگاهی برای دیگران فعل تبعی قائم بالله و با تعلم و تبعیت از اوست.

مرورگر شما اجرای فایل PDF را پشتیبانی نمی کند.


مطالب مرتبط